Św. Hilariona Nowego (ok. 754). Św. Stefana cudotwórcy i wyznawcy (ok. 815). Mcz. Jonasza i Warachizjusza (ok. 330). Św. Ambrożego wyznawcy, katolikosa-patriarchy Gruzji.

STEFAN, mnich, cudotwórca (Prepodobnyj Stiefan czudotworec, ispowiednik), 28 marca/10 kwietnia. 

Już w młodości poświęcił się Bogu. Przez długie lata prowadził ascetyczne życie w jednym z monasterów położonych w okolicach Konstantynopola. Będąc wzorem pobożności, pokory i czystości, zaskarbił sobie szacunek i uznanie innych braci i został wybrany przełożonym wspólnoty. Obdarzony przez Boga darem czynienia cudów prowadził podległych mu braci prostą drogą do zbawienia. 

Za rządów cesarza Leona Ormianina, gdy do władzy doszli ikonoklaści, Stefan stanął w obronie świętych wizerunków. W 815 r. został za to poddany torturom i wtrącony do więzienia. Tam zakończył swój ziemski żywot po 815 r. 

W ikonografii święty przedstawiany jest jako siwobrody mężczyzna, w szatach mnicha wielkiej schimy. W ręce trzyma ikonę przedstawiającą Chrystusa lub zwój. 

Imię Stefan pochodzi od greckiego słowa stephanos - "wieniec, korona; diadem; hełm; przepaska na czole".

opr. Jarosław Charkiewicz

PIOTR, kapłan męczennik (Swiaszczennomuczenik Pietr), 28 marca/10 kwietnia i pierwsza niedziela czerwca (wg nowego stylu). 

Św. męczennik Piotr urodził się w 1891 r. we wsi Tarnawatka (pow. tomaszowski). Kształcił się w szkole rolniczej, którą ukończył w 1908 r. W latach pierwszej wojny światowej i po jej zakończeniu przyszły pasterz i święty pracował jako nauczyciel. 

Trzydziestoletni Piotr Ohryzko poczuł powołanie do służby cerkiewnej i wstąpił do Wołyńskiego Seminarium Duchownego w Krzemieńcu. Po ukończeniu w 1923 r. seminarium zawarł związek małżeński. W grudniu tegoż roku otrzymał w Krzemieńcu święcenia diakońskie i kapłańskie z rąk biskupa lubelskiego Antoniego. Przez kilkanaście lat o. Piotr był duchownym Diecezji Wołyńskiej. Służył w wielu parafiach powiatów włodzimierskiego, dubieńskiego, łuckiego, horochowskiego. 

W 1939 r., gdy Wołyń znalazł się pod władzą bezbożnego reżimu, o. Piotr powrócił na rodzinną Ziemię Chełmską - na Tomaszowszczyznę. Zamieszkał we wsi Sumin, wkrótce został proboszczem parafii Moreszyn. W prowadzonej gorliwie w trudnych warunkach wojny pracy duszpasterskiej kapłan ten szczególną uwagę poświęcał młodzieży. Nie omijały go dramatyczne chwile, w latach wojny kilkakrotnie dokonywano na duchownego napadów. 

Męczeńską śmierć znalazł w należącej do jego parafii wsi Czartowiec (pow. zamojski). W kwietniu 1944 r. w czasie Wielkiego Tygodnia - w Wielki Poniedziałek celebrował tam Boską Liturgię dla młodzieży połączoną z wielkopostną spowiedzią. Duchownego w szatach liturgicznych wyprowadzono z cerkwi. Zerwano z niego szaty i poprowadzono za wieś, gdzie został okrutnie zamęczony. 

Ciało męczennika prawdopodobnie pochowano na łąkach w miejscu kaźni. Nie zdołano go dokładniej ustalić. 

Imię Piotr pochodzi od greckiego słowa petros - "kamień" (lub petra - "skała, opoka").